ماه رمضان و ماراتن روزه
خداوند متعال را سپاس که ما را به ماه رمضانی دیگر رساند. انشاء الله از فیوضات آن نهایت بهره را ببریم. ضمن تبریک این ایام اجازه می خواهم تا از زاویه ای دیگر به روزه و فوائد آن بپردازم :
همه ساله از یکی دو ماه قبل از ماه مبارک رمضان شاهد جنب و جوش تعجب آور مردم و مسئولین و رسانه ها برای ذخیره هرچه بیشتر مواد غذایی هستیم.
بحث من در مورد یک باور غلط است که منشاء خیلی از مشکلات جسمی و محرومیت های معنوی میشود و آن، این است که برخلاف فرمایش حضرت، اغلب ما روزه می گیریم ولی گرسنگی و تشنگی را امری نامطلوب دانسته و از آن گریزانیم. نفس این باور و تلاشی که برای مقابله با چند ساعت محدودیت در آب و غذا می کنیم، مذموم است
آیا کسی که تغذیه اش در این ایام رنگین تر و بیشتر است می تواند مدعی شود که زکات بدن خود را پرداخت کرده است؟
گرسنگی و تشنگی، کمترین فایده روزه است حال آن که عده ای تلاش می کنند از این کمترین فایده هم محروم بمانند.
سفره های ما در ماه رمضان به گونه ای است که گویی می خواهیم انتقام ناهاری که نخورده ایم را بگیریم. ناهاری که در طول سال هم موظف به ترک آن بودیم
ماه رمضان که جای خود را دارد در غیر از ایام ماه رمضان نیز وظیفه داریم گرسنه سفره را ترک کنیم.
روزه مسابقه ورزشی نیست که بسان ورزشکاران در فواصل آن بدن را بپرورانیم. باید این باور را که گرسنگی برای ما مضر است و می بایست در فاصله افطار تا سحر هرچه گنجایش داریم به جبران آن بپردازیم، تغییر داد.
در طب سنتی نیز بر این مطلب صحه گذاشته اند. سید اسماعیل جرجانی در کتاب ارزشمند ذخیره خوارزمشاهی می گوید:
« روزه گرفتن و کم خوردن غذا، کار فصد را انجام می دهد چون آنچه از تن به تحلیل خرج شود بدل آن از غذا به عروق باز نیاید و خون کمتر تولد کند و نیز کار استفراغ بلغم را می کند چون در گرسنگی، قوت طبیعت، بلغم را بپزاند و هضم کند و خون گرداند و یا رقیق کرده به تحلیل خرج کند» یعنی تحمل گرسنگی می تواند بیمار را از سایر روشهای پاکسازی بدن از اخلاط فاسد مثل فصد یا قی کردن که کاربرد وسیعی در درمانهای طب سنتی دارند، بی نیاز کند.
انشاء الله این ماه مبارک فرصتی باشد تا دست از خوردن غریزی که لذت طلبی ما آن را مدیریت می کند کشیده و سفره های ما غرایز حیوانی را در ما تقویت نکند
افزایش بصیرت عمومی نسبت به تهدیدها و آفات و نارساییهای طب رایج